Z cyklu „ co tam panie na wokandzie” …. ostatnio mieliśmy okazję uczestniczyć w ciekawym sporze sądowym dotyczącym feralnej interwencji antyterrorystów, którzy pomylili adres i siłowo wtargnęli do domu przypadkowych (i Bogu ducha winnych) osób, w zamiarze zatrzymania groźnego przestępcy. Oczywiście tego typu zdarzenia rodzą odpowiedzialność Skarbu Państwa za wyrządzoną szkodę i doznaną krzywdę, choć szok, strach i uszczerbek psychiczny mieszkańców jest dość trudny do „przeliczenia”. Sprawa zakończyła się już prawomocnie i korzystnie dla poszkodowanych, ale przecież Skarb Państwa mógłby złagodzić negatywne skutki swojej zawinionej pomyłki, gdyby uderzył się w piersi, zawarł ugodę i oszczędził Klientom konieczności dochodzenia swoich racji w sądzie. A i postrzeganie organów władzy publicznej byłoby lepsze, bo trudno oprzeć się wrażeniu, że „państwo nie stanęło na wysokości zadania”.
Przychodzi na myśl ogólna refleksja, że przecież nie tak dawno, bo 4 lata temu wprowadzony został przepis art. 54 a ustawy o finansach publicznych, który miał motywować do zawierania ugód. Zgodnie z tym przepisem – jednostka sektora finansów publicznych może zawrzeć ugodę w sprawie spornej należności cywilnoprawnej w przypadku dokonania oceny, że skutki ugody są dla tej jednostki lub odpowiednio Skarbu Państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego korzystniejsze niż prawdopodobny wynik postępowania sądowego albo arbitrażowego.
Aż się prosiło, żeby z niego skorzystać lub przynajmniej spróbować…zwłaszcza, że wyszliśmy z inicjatywą w tym kierunku.
